Το παρόν έγγραφο βασίζεται σε πρόσφατες εργασίες στην αφηγηματική θεωρία και τη φιλοσοφία της τεχνολογίας, εξετάζοντας τη θέση της διαφάνειας και της ευθύνης στις συζητήσεις για την ΤΝ και ποιες θα μπορούσαν να είναι ορισμένες από τις συνέπειες αυτού για τη δεοντολογική σκέψη σχετικά με την ΤΝ και ιδίως τις πρακτικές ΤΝ, δηλαδή τις δομημένες κοινωνικές δραστηριότητες που εμπλέκουν και καθορίζουν τι είναι η ΤΝ. Στο παρόν έγγραφο, στόχος μας είναι να δείξουμε πώς η επιδίωξη μιας αφηγηματικής κατανόησης της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να υποστηρίξει τη γνώση της διαδικασίας και της πρακτικής μέσω της διαφάνειας, καθώς και να μας βοηθήσει να καλέσουμε στην ευθύνη μέσω οραμάτων δυνατοτήτων και πραγματικών βλαβών που προκύπτουν από πρακτικές τεχνητής νοημοσύνης. Παρέχουμε προβληματισμούς σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ αφήγησης, διαφάνειας και ευθύνης, αναπτύσσοντας ένα επιχείρημα ότι τα αφηγήματα (σχετικά με την ΤΝ, τις πρακτικές και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στον σχεδιασμό, την εφαρμογή και την ανάπτυξή της) υποστηρίζουν το είδος της γνώσης και της κατανόησης που είναι ο στόχος της διαφάνειας και, επιπλέον, ότι η γνώση αυτή υποστηρίζει την ευθύνη για την ενημέρωση των παραγόντων και την ενεργοποίηση της ευθύνης μέσω της δημιουργίας γνώσεων σχετικά με κάτι στο οποίο μπορεί και πρέπει να δοθεί απάντηση. Επιπλέον, υποστηρίζουμε ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο επέκτασης των ειδών πρακτικών που θα μπορούσαμε εύλογα να θεωρήσουμε «πρακτικές ΤΝ», δεδομένου του ποικίλου συνόλου (συχνά ουσιωδώς ενσωματωμένων) δραστηριοτήτων που στηρίζουν και υποστηρίζονται από την ΤΝ, οι οποίες συνδέονται άμεσα με τη δεοντολογική αποδοχή της και οι οποίες καθίστανται διαφανείς στον αφηγηματικό τρόπο. Τέλος, υποστηρίζουμε την επέκταση των αφηγήσεων και των αφηγηματικών πηγών που πρέπει να εξεταστούν σε ζητήματα τεχνητής νοημοσύνης, κατανοώντας ότι η διαφάνεια είναι πολύπλευρη και βρίσκεται σε ιστορίες από διαφορετικές πηγές και ανθρώπους. Παρόμοιο περιεχόμενο που βλέπουν άλλοι