Το άρθρο αυτό επανεξετάζει το ζήτημα της «la bêtise» ή της ηλιθιότητας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης που καθοδηγείται από τα μαζικά δεδομένα, επεκτείνεται στα ερωτήματα που τέθηκαν από τον Gille Deleuze και πιο πρόσφατα από τον Bernard Stiegler. Ωστόσο, το πλαίσιο για την επανεξέταση του ζητήματος της la bêtise θα είναι μέσα από το φακό της σύγχρονης επιστήμης των υπολογιστών, ιδίως την ανάπτυξη της επιστήμης των δεδομένων ως τρόπου ανάλυσης, μερικές φορές παρερμηνευμένου ως τρόπου νοημοσύνης. Ειδικότερα, αυτό το άρθρο θα υποστηρίξει ότι με την έλευση μορφών διαφημιστικής εκστρατείας (μερικές φορές αναφέρεται ως κύκλος διαφημιστικής εκστρατείας) σε σχέση με τα μεγάλα δεδομένα και τις λεπτομέρειες της ανάλυσης δεδομένων υπάρχει μια μορφή υπολογιστικής ηλιθιότητας ή λειτουργικής ηλιθιότητας στην εργασία. Οι υπερβολικές υποσχέσεις των μεγάλων δεδομένων για την επίλυση των πάντων είναι υπερβολικές προσδοκίες που θα οδηγήσουν τελικά σε μια μορφή απογοήτευσης με την επιστήμη των δεδομένων. Αυτό μπορεί να φανεί σε διάφορους τομείς, όπως οι τεχνολογίες έξυπνων πόλεων, το διαδίκτυο των πραγμάτων και η μηχανική μετάφραση. Εκτός από τις αρνητικές επιπτώσεις των υπερβολικών ισχυρισμών περί μαζικών δεδομένων είναι η πιθανότητα ότι οι κοινωνικοί κανόνες θα διευκολύνουν την τεχνολογική αλλαγή των μαζικών δεδομένων ενσωματώνοντας το bêtise των μαζικών δεδομένων, οδηγώντας έτσι σε μια αλλαγή στη σχέση μας με την τεχνολογία, παραδείγματα αυτού θα ήταν τα πρότυπα προστασίας της ιδιωτικής ζωής και η ιδιοκτησία των δεδομένων. Το παρόν έγγραφο θα ολοκληρωθεί με την ανάλυση ορισμένων από τους περιορισμούς της τεχνητής νοημοσύνης και των μαζικών δεδομένων, προκειμένου να καταστεί δυνατή η επανεξέταση των ισχυρισμών που διατυπώνονται.