Το πανεπιστήμιο στοχεύει να ξεπεράσει τις παραδοσιακές αντιλήψεις της ηθικής ως αφηρημένη κανονιστική θεωρία, αναπτύσσοντάς την παράλληλα στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Με την τοποθέτηση των ανθρώπων και της τεχνολογίας που παράγουν, ως συστατικά σε ευρείες παγκόσμιες και μικρής κλίμακας οικολογίες, μοιράζεται τροφή για σκέψεις σχετικά με τις δυναμικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων και της φύσης στη βιόσφαιρα. Με τον ίδιο τρόπο, η συνειδητοποίηση ότι η ουσία της ανθρώπινης φύσης είναι να δημιουργεί, να εφευρίσκει και να αλλάζει παρέχει μια πλατφόρμα αξίας που προκαλεί την ιδέα της τεχνολογικής αισιοδοξίας και ενισχύει την πεποίθηση ότι τα ανθρώπινα όντα είναι αφιερωμένα στο να γίνουν δημιουργοί της δικής τους ζωής, προσαρμόζοντας τη γνώση για την επίλυση των προβλημάτων. Η τεχνολογία δεν μπορεί να εκληφθεί ως εφαρμογή επιστημονικών επιτευγμάτων, αλλά ως ο τρόπος με τον οποίο γινόμαστε άνθρωποι.
Ο Κώδικας Δέσμευσης για Συνεργασία (Code of Engagement for Collaboration) είναι ένας κώδικας δεοντολογίας ακαδημαϊκών εταίρων που θεσπίστηκε μεταξύ των ιδρυμάτων EUt+ και καθενός από τους συνεργάτες τους, παρουσιάζοντας την επιθυμία να καινοτομήσουν οι δεοντολογικές κατευθυντήριες γραμμές για την οικολογική εκπαίδευση, τις μεθόδους και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Πράγματι, ως ζωντανό έγγραφο, στόχος του είναι να καθοδηγήσει την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων της εποχής μας με αυτογνωσία και φροντίδα στο μυαλό (προς το περιβάλλον, άλλους ανθρώπους και μη ανθρώπινα όντα). Με άλλα λόγια, ο κώδικας αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως υποστηρικτικός οδηγός της τεχνολογικής εκπαίδευσης προς μια κατεύθυνση που είναι επωφελής για όλους τους παράγοντες.
Ο Κώδικας πλαισιώνεται από την ηθική φιλοσοφία, που βασίζεται στα αρχαία ιδανικά της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ομορφιάς που είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια των σύγχρονων ανθρώπων ως ανθισμένων ανθρώπινων όντων. Μπορεί να προστεθεί χρησιμότητα για να τονιστεί ότι ο κώδικας δεν είναι απλώς ένα δηλωτικό έγγραφο, αλλά αποσκοπεί στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας. Ο εμπλουτισμός του διαλόγου αποτελεί σημείο διέλευσης των τριών ανωτέρω ιδανικών, το οποίο είναι θεμελιώδες για την εφαρμογή του κώδικα στο μέλλον. Είναι σύμφωνη με την περιβαλλοντική ηθική ως κλάδος της εφαρμοσμένης ηθικής που εξετάζει τα εννοιολογικά θεμέλια των περιβαλλοντικών αξιών που αναπτύσσονται σε αρετές και πολιτικές για την προστασία και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και των οικολογικών συστημάτων.
Για να διασφαλιστεί η δεοντολογική συμπεριφορά και η λήψη αποφάσεων, με παράλληλη εφαρμογή της γνώσης στην πράξη και καθορισμό του σκοπού της επιστήμης και των δικαιούχων της, τα ενδιαφερόμενα μέρη αναμένεται να παρακινούνται συνειδητά από τις αξίες και τις θεμελιώδεις αρχές που καθοδηγούν τον οικοτεχνολογικό μας διάλογο.
Η ενημέρωση (ή η ενημέρωση) θα πρέπει να αντιμετωπίζει τις προσωπικές επιπτώσεις των οικολογικών ζητημάτων που μας συνοδεύουν και να περιγράφει τις κρίσιμες θετικές και αρνητικές δράσεις που επηρεάζουν τη μετάβασή μας προς τη βιωσιμότητα. Η αρχή αυτή προωθεί την ευαισθητοποίηση σχετικά με την αδιάκριτη καταστροφή των φυσικών πόρων, την παροχή πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση της φύσης και τη συμβολή της τεχνολογίας στην αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης.
Η συμμετοχή θα πρέπει να ενθαρρύνει την προσωπική συμμετοχή στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών ζητημάτων «εδώ και τώρα», υπό την έννοια της προσωπικής στάσης του ατόμου απέναντι σε όλα τα υπάρχοντα και τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται με αυτά.
Η ευθύνη3 θα πρέπει να ενθαρρύνει την υπεύθυνη λήψη οικολογικών αποφάσεων και πρακτικών, καθώς η απουσία της θα σήμαινε αυξανόμενη απειλή για την ανθρώπινη ζωή, τις ανθρώπινες κοινωνίες και τον πλανήτη στο σύνολό του. Πρέπει να περιλαμβάνει ενημέρωση και συμμετοχή σε τρία αλληλένδετα επίπεδα:
