Από τις 23 έως τις 25 Απριλίου 2024 συμμετείχα στο πρόγραμμα εντατικής μελέτης (ISP) του προγράμματος Erasmus+ Aesthetico για την Αισθητική και την Οικολογία στην Τεχνολογική Εκπαίδευση. Τα εργαστήρια πραγματοποιήθηκαν στο Εργαστήριο Media Arts & Design Research Lab (MAD Lab) του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λεμεσό.
Οι συμμετέχοντες του ISP διερευνήθηκαν και δοκιμάστηκαν σε μια διεπιστημονική ομάδα που έθεσε μια σειρά εκπαιδευτικών προσεγγίσεων για τη βιώσιμη σκέψη σχεδιασμού. Όλοι οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν έντυπα ανατροφοδότησης που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη μεθοδολογιών που αντιμετωπίζουν τα ζητήματα της φροντίδας, της οικολογίας και της τεχνολογίας.
Τα εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Προγράμματος Εντατικής Μελέτης περιελάμβαναν τη δοκιμή εκπαιδευτικών προσεγγίσεων με τη μορφή παιχνιδιών και διαδραστικών εργαστηρίων. Τα παιχνίδια περιελάμβαναν τα «Atlas of Weak Signals», «Revolt» και «In the Loop». Οι δραστηριότητες περιλάμβαναν επίσης το εργαστήριο με τον Δημήτρη Σάββα, το οποίο διερεύνησε τη δυνατότητα των απορριπτόμενων αντικειμένων να παράγουν ήχους και ηχητικές επιδόσεις.
Καθώς το τρέχον στάδιο του διδακτορικού μου έργου θεωρεί τη διευρυμένη μορφή ενός εργαστηρίου ως ένα χώρο προσοχής με τις κοινωνικές και δια-υποκειμενικές πτυχές του, βρήκα τη συμμετοχή στις δραστηριότητες ως συμμετέχων πολύ χρήσιμη και προκλητική σκέψη. Δεν έχω χρησιμοποιήσει παιχνίδια στην έρευνά μου, αλλά έχω πειραματιστεί με την εισαγωγή στοιχείων παιχνιδιού στις εκδηλώσεις του εργαστηρίου μου. Ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα για τον «Άτλαντα των Αδύνατων Σημάτων», καθώς η μορφή της κάρτας του επιτρέπει την πολύ οπτική, διαδραστική και ρευστή σύνδεση των εννοιών, εξετάζοντας τις υπάρχουσες προσεγγίσεις στο νέο φως.
Το αποκορύφωμα του προγράμματος από τη σκοπιά του δικού μου ερευνητικού έργου ήταν το εργαστήριο με τον Δημήτρη Σάββα, ο οποίος είναι ηλεκτρονικός καλλιτέχνης ήχου και συνθέτης πολυμέσων. Τα στάδια του εργαστηρίου περιελάμβαναν την προσεκτική ακρόαση των περιβαλλοντικών ήχων, την επιλογή αντικειμένων στην αίθουσα και τη δοκιμή τους για τις ηχητικές τους ιδιότητες, ακολουθούμενη από την εργασία σε ομάδες για σύντομες ηχητικές παραστάσεις που στη συνέχεια παρουσιάστηκαν σε άλλους.
Το εργαστήριο προκάλεσε ένα πολύ απτό επίπεδο εμπλοκής, παρά (ή ίσως χάρη) την ποικιλία των υποβάθρων που υπάρχουν στην αίθουσα, η οποία περιελάμβανε μηχανικούς και αρχιτέκτονες. Κατά τη γνώμη μου, το εργαστήριο πέτυχε πολλά πράγματα, καθώς ήταν παιχνιδιάρικο και απολαυστικό ως χαλαρωτικό και στη συνέχεια μια δημιουργική συνεδρία, αλλά και εισάγοντας τις έννοιες της υλικής επίγνωσης από την αισθητηριακή σκοπιά, με έναν μη άμεσο, μη μύκητα και μη δογματικό τρόπο. Καθώς η διδακτορική μου έρευνα περιλαμβάνει την εξέταση της ιδέας της φροντίδας που προκύπτει ως αποτέλεσμα της προσοχής, σε μένα το εργαστήριο εισήγαγε την ίδια την έννοια της αξίας της μη οπτικής προσοχής που δίνεται σε μη-οφθαλμικές μεθόδους. Τόνισε επίσης τη δυνατότητα αναγνώρισης πολλαπλών πιθανών λειτουργιών των αντικειμένων και των υλικών από τα οποία είναι κατασκευασμένα, επιτρέποντας την επαναχρησιμοποίησή τους ως πράγματα για την παραγωγή ήχου, ανακατευθύνοντας παράλληλα την προσοχή στις ιδιότητες των χώρων και των αντικειμένων που συχνά παραβλέπονται, αλλά μπορούν να ληφθούν υπόψη και να σχεδιαστούν.
